Grote Depressie: Zwarte Donderdag, Feiten & Effecten (2023)

Wat veroorzaakte de Grote Depressie?

Gedurende de jaren 1920 groeide de Amerikaanse economie snel, en de totale rijkdom van het land verdubbelde meer dan tussen 1920 en 1929, een periode genaamd "de wilde jaren twintig.”

De beurs, gecentreerd op de New York Stock Exchange opWall Streetinde stad New York, was het toneel van roekeloze speculatie, waar iedereen, van miljonairmagnaten tot koks en conciërges, hun spaargeld in aandelen stopte. Als gevolg hiervan onderging de aandelenmarkt een snelle groei en bereikte zijn hoogtepunt in augustus 1929.

Tegen die tijd was de productie al gedaald en was de werkloosheid gestegen, waardoor de aandelenkoersen veel hoger waren dan hun werkelijke waarde. Bovendien waren de lonen in die tijd laag, nam de consumentenschuld snel toe, had de landbouwsector van de economie het moeilijk door droogte en dalende voedselprijzen en hadden banken een overschot aan grote leningen die niet konden worden geliquideerd.

De Amerikaanse economie kwam in de zomer van 1929 in een milde recessie terecht, toen de consumentenbestedingen vertraagden en onverkochte goederen zich begonnen op te stapelen, wat op zijn beurt de fabrieksproductie vertraagde. Desalniettemin bleven de aandelenkoersen stijgen en tegen de herfst van dat jaar hadden ze stratosferische niveaus bereikt die niet konden worden gerechtvaardigd door verwachte toekomstige inkomsten.

Beurskrach van 1929

Op 24 oktober 1929, toen nerveuze investeerders massaal te dure aandelen begonnen te verkopen, vond eindelijk de beurscrash plaats waar sommigen voor vreesden. Een recordaantal van 12,9 miljoen aandelen werd die dag verhandeld, ook wel bekend als 'Black Thursday'.

Vijf dagen later, op29 oktober, of 'zwarte dinsdag',zo'n 16 miljoen aandelen werden verhandeld nadat een nieuwe golf van paniek Wall Street overspoelde. Miljoenen aandelen werden waardeloos en de investeerders die aandelen "met marge" (met geleend geld) hadden gekocht, werden volledig weggevaagd.

Toen het consumentenvertrouwen verdween in de nasleep van de beurscrash, leidde de terugval in uitgaven en investeringen ertoe dat fabrieken en andere bedrijven de productie vertraagden en hun werknemers begonnen te ontslaan. Voor degenen die het geluk hadden om aan het werk te blijven, daalden de lonen en nam de koopkracht af.

Veel Amerikanen die op krediet moesten kopen, raakten in de schulden en het aantal faillissementen en terugnemingen nam gestaag toe. De wereldwijde naleving van degouden standaard, die zich bij landen over de hele wereld voegde bij het wisselen van vaste valuta, hielp bij het verspreiden van economische ellende vanuit de Verenigde Staten over de hele wereld, vooral in Europa.

Bankruns en de administratie van Hoover

Ondanks de verzekering van president Herbert Hoover en andere leiders dat de crisis zijn beloop zou hebben, werd het de komende drie jaar steeds erger. In 1930 konden 4 miljoen Amerikanen die op zoek waren naar werk het niet vinden; dat aantal was in 1931 gestegen tot 6 miljoen.

Ondertussen was de industriële productie van het land met de helft gedaald.Broodlijnen, gaarkeukensen stijgende aantallen daklozen kwamen steeds vaker voor in de Amerikaanse steden en dorpen. Boeren konden het zich niet veroorloven om hun gewassen te oogsten en werden gedwongen ze in de velden te laten rotten terwijl mensen elders verhongerden. In 1930 brachten ernstige droogtes in de Southern Plains harde wind en stof van Texas naar Nebraska, waarbij mensen, vee en gewassen omkwamen. De "Stof kom” inspireerde een massale migratie van mensen van landbouwgrond naar steden op zoek naar werk.

In de herfst van 1930 begon de eerste van vier golven van bankenpaniek, toen grote aantallen investeerders het vertrouwen in de solvabiliteit van hun banken verloren en deposito's in contanten eisten, waardoor banken gedwongen werden leningen te liquideren om hun onvoldoende kasreserves aan te vullen. .

In de lente en herfst van 1931 en de herfst van 1932 overspoelden de Verenigde Staten opnieuw bankruns, en begin 1933 hadden duizenden banken hun deuren gesloten.

In het licht van deze benarde situatie probeerde de administratie van Hoover falende banken en andere instellingen te ondersteunen met staatsleningen; het idee was dat de banken op hun beurt leningen zouden verstrekken aan bedrijven, die hun werknemers dan weer zouden kunnen inhuren.

Roosevelt gekozen

Hoover, een Republikein die vroeger minister van Handel van de VS was geweest, was van mening dat de overheid niet rechtstreeks in de economie mocht ingrijpen en dat zij niet de verantwoordelijkheid had om banen te creëren of haar burgers economische hulp te bieden.

In 1932 echter, toen het land vastzat in de diepten van de Grote Depressie en zo'n 15 miljoen mensen werkloos waren, behaalde Democraat Franklin D. Roosevelt een overweldigende overwinning bij de presidentsverkiezingen.

Op de dag van de inauguratie (4 maart 1933) had elke Amerikaanse staat alle resterende banken bevolen te sluiten aan het einde van de vierde golf van bankpaniek, en de Amerikaanse schatkist had niet genoeg geld om alle overheidsmedewerkers te betalen. Desalniettemin straalde FDR (zoals hij werd genoemd) een kalme energie en optimisme uit, met de beroemde verklaring "het enige waar we bang voor moeten zijn, is de angst zelf".

Roosevelt ondernam onmiddellijk actie om de economische ellende van het land aan te pakken, door eerst een vierdaagse "feestdag" aan te kondigen waarin alle banken zouden sluiten, zodat het Congres hervormingswetgeving kon goedkeuren en de banken die vastbesloten waren gezond te zijn, kon heropenen. Hij begon ook rechtstreeks via de radio het publiek toe te spreken in een reeks lezingen, en deze zogenaamdegesprekken bij het haardvuur” heeft een lange weg afgelegd in de richting van het herstel van het vertrouwen van het publiek.

Tijdens Roosevelts eerste 100 dagen in functie keurde zijn regering wetgeving goed die tot doel had de industriële en agrarische productie te stabiliseren, banen te creëren en herstel te stimuleren.

Bovendien probeerde Roosevelt het financiële systeem te hervormen door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) om de rekeningen van de deposanten te beschermen en deSecurities and Exchange Commission (SEC)om de aandelenmarkt te reguleren en misbruik van het soort dat leidde tot de crash van 1929 te voorkomen.

De New Deal: een weg naar herstel

Onder de programma's en instellingen van deNieuwe dealdat hielp bij het herstel van de Grote Depressie was deTennessee Valley Autoriteit (TVA), die dammen en hydro-elektrische projecten bouwde om overstromingen te beheersen en stroom te leveren aan de armenTennesseeValley-regio, en deWerkvoortgangsadministratie (WPA), een permanent banenprogramma dat van 1935 tot 1943 8,5 miljoen mensen in dienst had.

Toen de Grote Depressie begon, waren de Verenigde Staten het enige geïndustrialiseerde land ter wereld zonder enige vorm van werkloosheidsverzekering of sociale zekerheid. In 1935 keurde het Congres deWet sociale zekerheid, die Amerikanen voor het eerst werkloosheid, arbeidsongeschiktheid en ouderdomspensioenen verschafte.

Na de eerste tekenen van herstel vanaf het voorjaar van 1933, bleef de economie gedurende de volgende drie jaar verbeteren, waarin het reële BBP (gecorrigeerd voor inflatie) met gemiddeld 9 procent per jaar groeide.

Een scherpe recessie sloeg toe in 1937, gedeeltelijk veroorzaakt door het besluit van de Federal Reserve om haar vereisten voor geld in reserve te verhogen. Hoewel de economie in 1938 weer begon te verbeteren, maakte deze tweede ernstige krimp veel van de winst in productie en werkgelegenheid ongedaan en verlengde de effecten van de Grote Depressie tot het einde van het decennium.

De ontberingen in het tijdperk van de depressie voedden de opkomst van extremistische politieke bewegingen in verschillende Europese landen, met name die vanvan Adolf HitlerNaziregime in Duitsland. Door Duitse agressie brak in 1939 oorlog uit in Europa, en de WPA richtte zijn aandacht op het versterken van de militaire infrastructuur van de Verenigde Staten, ook al behield het land zijn neutraliteit.

Afro-Amerikanen in de Grote Depressie

Een vijfde van alle Amerikanen die tijdens de Grote Depressie federale hulp ontvingen, was zwart, de meesten in het landelijke zuiden. Maar landbouw- en huishoudelijk werk, twee belangrijke sectoren waarin zwarte arbeiders werkzaam waren, was niet opgenomen in de Social Security Act van 1935, wat betekende dat er geen vangnet was in tijden van onzekerheid. In plaats van huishoudelijke hulp te ontslaan, zouden particuliere werkgevers hen gewoon minder kunnen betalen zonder juridische gevolgen. En de hulpprogramma's waarvoor Afro-Amerikanen op papier in aanmerking kwamen, waren in de praktijk schering en inslag, aangezien alle hulpprogramma's lokaal werden beheerd.

Ondanks deze obstakels werd Roosevelts 'Black Cabinet' geleid doorMary McLeod Bethune, zorgde ervoor dat bijna elk New Deal-bureau een zwarte adviseur had. Het aantal Afro-Amerikanen dat bij de overheid werktverdrievoudigd.

Vrouwen in de Grote Depressie

Er was één groep Amerikanen die daadwerkelijk banen kreeg tijdens de Grote Depressie: vrouwen. Van 1930 tot 1940 het aantal werkende vrouwen in de Verenigde Statensteeg met 24 procentvan 10,5 miljoen naar 13 miljoen Hoewel ze al tientallen jaren gestaag aan het werk waren, zorgde de financiële druk van de Grote Depressie ervoor datvrouwen om werk te zoekenin steeds grotere aantallen naarmate mannelijke kostwinners hun baan verloren. De daling van het huwelijkscijfer met 22 procent tussen 1929 en 1939 zorgde ook voor een toename van het aantal alleenstaande vrouwen op zoek naar werk.

Vrouwen tijdens de Grote Depressiehad een sterke pleitbezorger in First LadyEleanor Roosevelt, die haar man lobbyde voor meer vrouwen in het ambt, zoals minister van ArbeidFrances Perkin, de eerste vrouw die ooit een kabinetsfunctie bekleedde.

Banen die beschikbaar waren voor vrouwen betaalden minder, maar waren stabieler tijdens de bankencrisis: verpleging, onderwijs en huishoudelijk werk. Ze werden vervangen door een toename van secretariële functies in de snelgroeiende regering van de FDR. Maar er was een addertje onder het gras: meer dan 25 procent van de looncodes van de National Recovery Administration stelden lagere lonen voor vrouwen vast, en banen die onder de WPA werden gecreëerd, beperkten vrouwen tot gebieden als naaien en verpleging die minder betaalden dan functies die voor mannen waren gereserveerd.

Getrouwde vrouwen stonden voor een extra hindernis: tegen 1940 hadden 26 staten beperkingen opgelegd, bekend alshuwelijk barsop hun baan, aangezien werkende vrouwen werden gezien als banen wegnemen van valide mannen - zelfs als ze in de praktijk banen bezetten die mannen niet zouden willen en ze doen voor veel minder loon.

Grote Depressie eindigt en de Tweede Wereldoorlog begint

Met het besluit van Roosevelt om Groot-Brittannië en Frankrijk te steunen in de strijd tegen Duitsland en de andere Asmogendheden, kwam de defensieproductie op gang, waardoor er steeds meer banen in de particuliere sector ontstonden.

De Japanners vallen aanParel havenin december 1941 leidde tot de deelname van Amerika aan de Tweede Wereldoorlog en de fabrieken van het land gingen weer volledig in productie.

Deze groeiende industriële productie, evenals wijdverbreiddienstplichtvanaf 1942, verminderde het werkloosheidscijfer tot onder het niveau van vóór de depressie. De Grote Depressie was eindelijk voorbij en de Verenigde Staten richtten hun aandacht op het wereldwijde conflict van de Tweede Wereldoorlog.

Fotogalerijen